لطفا" ما را ببینید!
این بار در دولت تدبیر و امید از مسوول ارشد استان و مسوولان ذیربط می خواهیم طی بازدیدی از جاده مرگبار گهرباران به مشکلات آن توجه جدی کنند.
مازندنومه، ربابه حسین پور: هر چه تلاش می کنم تا نیمه پر لیوان خوشبینی را نگاه کنم و فرهنگ قدردانی و تشکر از اقدامات انجام شده (هر چند دیر هنگام) را در خود نهادینه کنم، نمی شود؛ این بار اما واقعا خواستم از زاویه ای دیگر ببینم و از کارکردهای برخی از مسئولان قدردانی کنم ، بهانه ها را واقع بینانه باور کنم و محدودیتها را بپذیرم اما ظاهرا ممکن نیست!
چطور می توان اغماض کرد در حالی که واقعیت ها را نمی شود کتمان و لاپوشانی کرد: جاده گهرباران را می گویم یا به تعبیر خیلی ها جاده مرگ!
جاده ای که بر اساس کوتاهی مسوولان وقت علی رغم جمعیت بیش از 50 هزار نفری و استقرار بیش از 30 روستا و تردد روزانه 300 دستگاه تریلر و نقت کش و کامیون به عنوان جاده فرعی درجه 2 تعریف شد که البته بر اساس استاندارد آن هم باید حداقل 9 متر عرض داشته باشد. لیکن جاده گهرباران باریکه ای است با 6 متر عرض پر از چاله و چوله و کنده کاری های فراوان!
جاده ای که شانه ندارد و اختلاف سطح آن با شانه خاکی به 30 سانت می رسد و کوچکترین انحراف مساویست با غلطیدنی مرگبار در کانالهای پر آب و عمیق حاشیه آن!
این جاده که بارها از آن نوشتیم و استمداد طلبیدیم فقط 25 کیلومتر تا سه راه اسلام آباد و جاده اصلی نکا - ساری فاصله دارد. جاده ای که در سال 88 کلنگ تعریض آن در دو فاز به زمین خورد و قرار شد در فاز اول از سه راهی فرودگاه دشت ناز تا چهار راه ورکلا تعریض شود و این عملیات در فاز دوم تا سواحل دریا ادامه داشته باشد.
یادم می آید قرار بود فاز دو تعریض از سال 90 شروع شود!! فقط چهار سال طول کشید (سال 88 تا سال 92) فاز اول بدون هیچ گونه نصب علائم ایمنی و هشدار دهنده با خرده کاری اجرا شد که هنوز هم کامل نشده و جدا کننده ها یا گاردریل ها فقط در حدود 100 متر پس از تصادفی وحشتناک سر پیچ نصب شده است !
تصادفی که منشاء آن بی احتیاطی و تردد بیش از حد ماشین های سنگین بوده است که البته با استناد به قول نماینده جوان ساری قرار شده بود دیگر خودرو های سنگین از این مسیر تردد نکنند اما زهی خیال باطل!
ظاهرا با اندک مساعدت مالی که بندر امیر آباد در عملیات طاقت فرسای(!) تعریض و آسفالت این جاده کرده لابد حق مسلم شان است که بیش از پیش تردد کنند و تازه این اجازه را سخاوتمندانه به همسایگان صنعتی خود هم بدهند!
از اینها که بگذریم از تعریض باقیمانده مسیر و حتی شانه سازی که به قول مسوولان هر یک کیلومترش بیش از 50 میلیون تومان هزینه بردار است.
این جاده اخیرا بر اثر کثرت تردد، کارکرد واقعی خود را از دست داده و در بسیاری از بخش ها کنده کاری ها و چاله هایی درست شده که رانندگان حین حرکت برای اینکه در این دست اندازها گرفتار نشوند در لاین مقابل حرکت کرده و موجب وقوع تصادفات شدید می شوند .
بارها مسوولان وقت را مورد خطاب قرار دادیم و به حق یاری طلبیدیم، لیکن ظاهر امر چیز دیگری می نمایاند چرا که "گوش اگر گوش من و ناله اگر ناله توست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!"
این بار در دولت تدبیر و امید از مسوول ارشد استان و مسوولان ذیربط می خواهیم طی بازدیدی از جاده مرگبار گهرباران به مشکلات آن توجه جدی کنند..
این جاده و مردم صبورش سالهاست نادیده گرفته شده اند. با اینکه بهترین برنج و کیفی ترین مرکبات و انواع و اقسام محصولات کشاورزی را با تلاش فراوان روانه بازار مصرف می کنند مستحق این همه نابرابری و اجحاف نیستند.
ایمیل نویسنده: heyran55@yahoo.com
- سه شنبه 26 آذر 1392-19:19
دولت محترم و معزز و انقلابی و ساعی و پر تحرک و دانشمند و عدالتخواه و معتدل و غیر سرهنگ تدبیر و امید توی بد چالشی دارد گیر می افتد. وظیفه همه آحاد مردم است که دولت را از این چالشی که توسط دولت قبلی ساخته شده و شاید تا سالها امکان برنامه ریزی مناسب را از آن بگیرد بیرون بیاوریم.
- سه شنبه 26 آذر 1392-19:17
دولت محترم و معزز و انقلابی و ساعی و پر تحرک و دانشمند و عدالتخواه و معتدل و غیر سرهنگ تدبیر و امید توی بد چالشی دارد گیر می افتد. وظیفه همه آحاد مردم است که دولت را از این چالشی که توسط دولت قبلی ساخته شده و شاید تا سالها امکان برنامه ریزی مناسب را از آن بگیرد بیرون بیاوریم.
همراهی و همکاری ما از دولت نخواستن و مطرح نکردن مسائلی است که ممکن است دولت محترم را تحت فشار روحی و روانی قرار دهد. ما حاضریم صدها کشته در محورهای خطرناک همانند جاده گهرباران بدهیم ولی لب به اعتراض نگشاییم و پیگیری نکنیم
اصلاً می خواهیم بگوییم که ای نمایندگان محترم شما چرا بدون مشورت با ما نامه گلایه آمیز به رئیس جمهور محترم می زنید.
کی به شما اجازه داده خود را سکه یک پول بکنید و برای رئیس جمهوری که دستش خالی است نامه بزنید که تنها 38 درصد ناقابل از بودجه استان را به ناچار و از روی اجبار و اکراه کم کرده.
غلط انداز بدبخت و بینوا به تو چی می ماسه که هی خودت رو می خواهی به دولت نزدیک بکنی ولی از بس که گنده دماغ هستی دولت و نماینده دولت در استان اصلاً تو رو تحویل نمی گیره. تو می دانی که دولت به ازاء 20 برابر کردن بودجه پژوهشی دانشگاه ها که امری فوق العاده ضروری بود باید بودجه استان ها را کم می کرد. شما می دانید که رئیس جمهور باید بودجه برخی از نهادها را افزایش می داد ولی بودجه استان ها را در عوض حتما و حتما باید کم می کرد. حالا اعتراض این نمایندگان و کلایه آنها برای چیست من که سر در نمی آورم.
نمایندگان مجدداً باید روی نامه خودشون فکر بکنند و ببینند آیا مسائل گلایه آمیز را درست نوشته اند؟ آیا حق داشتند به رئیس جمهور عزیز بگویند بالای چشم شما ابرو است؟ مگه این نمایندگان به آقای رئیس جمهور رای داده بودند که حالا توقع داشته باشند به حرف آنها عمل بشود؟
برادر جان جاده گهر باران هرچه باشد مهم نیست. اگر صدها کشته هم که بدهد یکی از همین صدا و سیما که نمی آید فیلمی و تصویری بردارد که مثل جاده شوشتر و دزفول مینی بوس داغون شده را در شاخ به شاخ قدیم که همان رخ به رخ الآن است با تریلی شده است و چندین نفر را به کشتن داده جوسازی بکند که ما توی این جاده پر ترافیک جاده اتوبان می خواهیم و به بزرگراه فکر می کنیم وگرنه نمایندگان استان ما راهی ندارند جز اینکه قهر بکنند و استعفا بدهند.
مگه نمایندگان ما نمایندگان خوزستان هستند که دست به چنین کارهایی بزنند. هرگز چنین مباد که اینچنین لول خودشون رو پائین بیارند. اینجا مازندران است کشته دادن توی جاده های پرترافیک با تراکم نسبی جمعیت بی نظیر امیر عادی و روتین و رزآمد است و اصلاً از کشته شدن نمی ترسیم، اصلاً هم از رئیس جمهور و استاندار محترم و اقلابی و جهادی و کارکشته و برنامه ریز و پر مشاور و نیک منظر و خوش سیما و زیبا سخت نخواهیم خواست که توجهی به امور بکنند. خاطرتان جمع جمع جمع باشد که غلط انداز این را به نمایندگان توصیه خواهد کرد که دیگر نامه ای به رئیس جمهور که خوبه بلکه حتی به استاندار هم نزنند.
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
